ü دنبل حداقل یک هستهَ دو تایی یا یک اتلون 64 X2 باشید. ممکن است انگیزهَ بالایی برای خرج کردن پول بیشتر و خرید یک مادربرد بالاتر از پنتیوم 4 داشته باشید. با وجود این، بدون توجه به سرعت پردازشگر سیستم شما، در حال خرید فناوری دیروز می باشید، و همچنین قدرت کافی برای اجرای برنامه های شایع و برنامه های آتی و نیزسیستم عامل نخواهید داشت. حتی اگر تبلیغات بگویند این یک« انتخاب درست برای ویندوز های ویستا و XP» است، باز هم باید با پنتیوم 4 خداحافظی کنید(همانطور که خوانندگان اولین چاپ این کتاب، 486 و نسخهَ اصلی پنتیوم را کنار گذاشتند.)

ü از یک درایو کنترل کننده SATA استفاده کنید. همانطور که از نامش پیداست، درایو کنترل کننده، داده هارا به هارد درایو و اپتیکال[1] درایو کامپیوتر شما ارسال و دریافت میدارد. (یک داور در زمین بازی را تجسم کنید، آنگاه موضوع را درک خواهید کرد.). کنترل کننده متوالی داخلی ATA(SATA) برای کاربران حرفه ای بسیار جال می باشند. کنترل کننده SATA ، سریعترین اجرا نسبت به درایو کنترل کننده (EIDE)[2] را در اختیار شما میگذارد.(برای اطلاعات بیشتر دربارهَ درایو های SATA و EIDE، به فصل 7 مراجعه نمائید.) یک مادربرد با کنترل کننده داخلی، دیگر نیازی به یک کنترل کننده مجزا ندارد.

ü برای بخش های داخلی بیشتر هزینه کنید. مانند یک درایو کنترل کنندهَ داخلی، USB داخلی، فایر وایر و پورت های eSATA (SATA خارجی) یک اسلات آداپتور ذخیره می نمایند.( برای اطلاعات بیشتر دربارهَ کارت های پورت، به فصل 5 مراجعه نمائید.) امروزه بسیاری از مادربردها کارت های صدای داخلی دارند. درواقع، حتی تعدادی از

مادربردها، در هنگام تولیدکارت های گرافیک داخلی بر روی آنها نصب میشود، با این وجود من تمایل دارم ویدئو آداپتور را خودم انتخاب نمایم. مادربرد ATX بایستی(طبق تعاریف) پورت های داخلی موازی و متوالی داشته باشد.

ü مطمئن باشید که مادربرد جدید شما، حداقل دو اسلات PCI و یک اسلات PCI-Express را دارا می باشد. از مادربردی که بیش از یک اسلات ساختار استاندارد صنعتی دارد، اجتناب کنید. فناوری میان ارتباطی اجزای جانبی(PCI) بهترین اجرا را برای کارت های آداپتور ارائه میدهد(برای مثال، یک کارت ضبط ویدئویی PCI یا یک کارت کنترل کنندهَ هارددرایو). به عبارت دیگر، اسلات PCI-Express به کارت گرافیکی شما اختصاص داده شده است.(فصل 4 بیشتر دربارهَ این اسلات های متعدد توضیح خواهد داد.)

ü هر مادربردی مجموعه ای از تراشه هایی بانام BIOS را دارا می باشند. (این مخفف احمقانه برای سیستم ورودی-خروجی پایه، استفاده می شود.) بایوس مقدار توانایی انجام عملیات کامپیوتر شما را تعیین می کند و نیز آنچه بر سر داده های ورودی متعدد پیش می آید، کنترل مینماید. برای مثال، بایوس، نوع هارد درایو و درایو فلاپی مورد استفاده، آنچه پس از فشار دادن یک کلید بر کیبرد پیش می آید و چگونگی خوانده و نوشته شدن داده ها در RAM را پیگیری مینماید. بیایید بایوس کامپیوتر را فراموش کرده و اجازه دهید به کار خود ادامه دهد، اما زمانیکه کامپیوترتان با مشکل هارددرایو یا یک خطای جدی روبرو شد، این بایوس است که پیغام خطا را نمایش می دهد. امروزه بیشتر کامپیوترها یکی از 5 نام تجاری تراشهَ بایوس را مورد استفاده قرار می دهند که عبارتند از: Intel، Award، Phoenix، NVIDIA یا AMI.

ü از به روز نمودن فلاش بایوس خود اطمینان حاصل نمائید. مادربردهای امروزی شامل فلاش بایوس هم می باشند، که نامش آدم را بیاد قهرمان های فیلم های علمی-تخیلی میاندازد. این یک ویژگی بسیار خاصی است که شما را قادر می سازد با استفاده از تولید کنندهَ مادربرد، قابلیت های کامپیوتر خود را بوسیلهَ خصوصیات جدید بروز رسانی کرده و رفع اشکال نمائید. مرتبآ وب سایت تولید کنندگان را برای بروز رسانی های مادربرد بایوس کنترل میکنم.

ü RAM بیشتری خریداری نمائید. تمامی مادربردها برای حافظهَ تصادفی (RAM) خود مقدارمشخصی فضا دارند که می توانند از پس آن برآیند. تا اینکهNASA شما را برای کنترل پرتاب شاتل بعدی خود، مداری که 3 تا 4 گیگابایت RAMرا پشتیبانی میکند، انتخاب کرد. کاربران مبتدی یا فوق حرفه ای ممکن است خواهان بیشتر از 6 گیگابایت RAM باشند.

[1] .optical drive

[2] . Enhanced Integrated Drive Electronics: درایوهای الکترونیکی یکپارچکی بالا